پایا

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ آیه 7 سوره ابراهیم.

و هنگامی که پروردگارتان گوشزد کرد که همانا اگر شکر [نعمت را] به جای آورید، حتماً [آن را ]برای شما افزون می کنم و اگر ناسپاسی کنید، بی شک عذاب من [برای ناسپاسان] سخت خواهد بود.

امروز قرآن را که گشودم به این آیه زیبا برخوردم که حضرت جمیل به بندگانش گوشزد می کند.

شکر نعمت نعمتت افزون کند .................کفر نعمت از کفت بیرون کند.

 و در تفسیر این آیه حدیثی خواندم از امام صادق (ع) که

کمترین شکر این است که نعمت را از خدا بدانی ،بدون آن که خدا را فراموش کنی و دلت به کلی به نعمت مشغول گرددو به آنچه خدا به تو اعطاکرده،راضی باشی و آن را وسیله نافرمانی او قرار ندهی و با امر و نهی او با استفاده از نعمت هایش مخالفت نکنی.

و واقعا که چه زیبا سرود سعدی پاکزادکه:

از دست و زبان که برآید...................... کز عهده شکرش به در آید.

 و در حدیثی دیگر از آن امام بزرگوار خواندم که:

شکر نعمت،پرهیز از گناهان است.

بنده همان به که زتقصیر خویش

عذر  به   درگاه   خدای      آورد

و چقدر زیبا در مناجات خمسه عشره ،در مناجات الشاکرین ش امام سجاد (ع) با خدای خود معاشقه می کنند که:

آنقدر نعمت های تو زیاد است که زبانم از شمارش ناتوان و به حدی بسیار است که فهمم از ادراکش قاصر است تا چه رسد که همه را بتوان اندازه یافت.پس من چگونه توانم شکر آن نعم را بجای آرم و حال آنکه شکر تو گفتن شکری بر آن لازم است .پس من هر چه حمد و شکرت گویم بر آن تو را نیز حمد و شکری دیگر باید گفت.

ور    نه      سزاوار    خداوندیش

کس   نتواند   که   بجای    آورد

بعدا نوشت:

مناجات خمس عشره را می توانید در مفاتیح الجنان بیابید ،حتما آن را بخوانید که زیباترین جملات است برای معاشقه با حضرت محبوب.